Voor ons “askada” is veel meer dan 2 vijgen samen. Het vertegenwoordigt onze jeugdherinneringen en onze onze inspanningen om de zelfde “askades” te creëren als “Oma Sofia” en “tante Katina”. En wij denken, nu dat we volwassen zijn, dat het “goed gedaan” dat we toen hoorden de beloning was voor de herinnering en de smaak. Waarom “askada” voor ons een knuffel en een match/gelijke betekent… Askada: van de oude naam voor vijgen, ‘ischada’. Het proces van het verzamelen, verwerken, drogen in de zon, “thermisatie”, weer drogen, en standaardisatie van vijgen, wordt volledig met de hand gedaan. Het uitstekende eindproduct is het resultaat van een meervoudig proces, tijdrovend en moeizaam. Het resultaat daarentegen, en de aparte smaak die de askada vijg ons geeft, komt van binnenuit … een mythe!

Vroeger heette het Kumiko, Kimi had aanzienlijke kracht in de oudheid en creëerde kolonies in het Westen, waaronder de beroemde Kimi Campania in Italië. Euboeans bereikte Campania in 750 voor Christus, en met hen hun Evian alfabet, die de lokale bevolking gebruikte, onveranderd, om het volgende Latijnse alfabet te creëren. Tijdens de 19^e en 20^e eeuw, had Kimi een aanzienlijke productie en aanwezigheid in het buitenland in landbouwproducten zoals wijn, olie, zijde etc. De Kimi vijg is een uniek product erkend door de Europese Unie als een product met een beschermde bestemming van oorsprong. Het wordt exclusief geproduceerd in Kimi’s prefectuur van Evia, die meer dan 25.000 vijgenbomen van de locale varieteit heeft. De kenmerken van de vrucht worden verkregen via een produktie met een unieke en traditionele manier van drogen,  zoals nergens anders in de wereld. Geheel biologisch en natuurlijk, het productieproces begint in de eerste tien dagen van augustus en eindigt rond half september. De vruchten worden in een uiterst gerijpte staat verzameld met de hand, voorzichtig geopend en geplaatst in houten kratten en vervolgens, nadat ze van nature door de zon zijn gedroogd, worden ze bij elkaar geplaatst, “knuffelen”, een creatie zoals de lokale bevolking het noemt “askada”. Dit resulteert in een aparte smaak, die de mythe van binnen verstopt.